Zdaniem naukowców, pandemia cukrzycy, której ofiarą padło już ponad 500 milionów osób na całym globie, staje się coraz bardziej niepokojąca. W związku z tym, eksperci w dziedzinie zdrowia publicznego radzą zmniejszyć nasze spożycie słodkości i deserów. Ale jak określić, jaka ilość cukru jest odpowiednia dla naszego organizmu? Jak zrozumieć, kiedy spożywamy za dużo cukru, a kiedy za mało? Oto kluczowe informacje, które pomogą rozwiać wszelkie wątpliwości na temat jednego z najbardziej kontrowersyjnych składników naszej diety.
Na początek warto zaznaczyć, że termin „cukier” nie jest jednoznaczny. Może odnosić się do sacharozy, która to substancja jest pozyskiwana z trzciny cukrowej lub buraków cukrowych i używana do dodania słodkiego smaku do różnych produktów, takich jak ciastka, herbata czy sosy. Jednak nazwa ta może również odnosić się do innych rodzajów cukrów wymienionych na etykietach produktów spożywczych. Te inne cukry obejmują takie składniki jak fruktoza, glukoza i laktoza, które naturalnie występują w owocach i mleku. Bez względu na rodzaj, dla komórek naszego organizmu cukier zawsze jest cennym źródłem energii.
Przyjęło się uważać, że nasz organizm potrzebuje cukru do prawidłowego funkcjonowania. Należy jednak pamiętać, że produkcja cukru z trzciny cukrowej rozpoczęła się dopiero około IV wieku przed naszą erą. To oznacza, że przez setki tysięcy lat ludzkość radziła sobie bez tego składnika diety, nawet w miejscach, gdzie hodowla pszczół była niemożliwa. Stąd wniosek, że życie bez cukru w formie kryształków jest całkowicie możliwe.
Powszechne przekonanie mówiące, że cukier daje nam siłę, można zgodnie z najnowszymi badaniami naukowymi uznać za mit. Co prawda, dietetycy zgodnie twierdzą, że 45-65% naszego codziennego bilansu energetycznego powinno pochodzić z węglowodanów, ale ta grupa składników odżywczych zawiera także cukry złożone i błonnik. Co więcej, cukrów prostych naturalnie występujących w owocach, warzywach czy mleku spożywamy na pewno wystarczająco dużo.