Awiofobia – jak zapanować nad strachem przed podróżą samolotem

Awiofobia, znana również jako fobia przed lataniem samolotem, należy do grupy specyficznych lęków i dotyka miliony osób na całym świecie. Wpływa ona negatywnie na życie zawodowe i prywatne tych osób, jednak można ją zredukować. Terapia skupia się na zrozumieniu przyczyn lęku, stosowaniu technik oddechowych oraz relaksacyjnych, a także na eliminacji mylnych przekonań związanych z lataniem.

Obawa związana z podróżowaniem samolotem jest powszechna. Psychologiczne czynniki takie jak świadomość braku kontroli, konieczność przebywania w niewielkiej, zamkniętej przestrzeni czy też myśl o małej szansie przeżycia w przypadku katastrofy lotniczej są często powodem tego strachu.

Stres wynikający z latania bywa też podsycający przez media. Mimo, że katastrofy lotnicze są rzadkością, to jednak ich nagłośnienie powoduje wyolbrzymione postrzeganie ryzyka podczas lotu. Traumatyczne doświadczenia, na przykład podczas silnych turbulencji, mogą również wpływać na rozwinięcie fobii przed lataniem.

Ważne jest, aby zauważyć, że strach przed lataniem może być związany z osobowością. Osoby cierpiące na depresję lub ogólne zaburzenia lękowe, oraz te o wysokiej wrażliwości na różnego rodzaju bodźce, mogą być szczególnie podatne na awiofobię.

Chociaż wiele osób doświadcza dyskomfortu podczas lotu samolotem, nie można go nazwać cierpieniem. W przypadku osoby z awiofobią jest inaczej – strach jest intensywniejszy, co objawia się wieloma symptomami fizycznymi i psychicznymi.

Fizjologicznymi objawami są m.in.: przyspieszony rytm serca, uczucie duszności, podwyższone napięcie mięśniowe, drżenie kończyn, nudności, nadmierne pocenie się, bóle i zawroty głowy oraz biegunka.

Z kolei objawy psychologiczne to: obsesyjne myśli o katastrofie lotniczej, intensywny lęk wynikający z braku kontroli, doświadczenie irracjonalnych myśli oraz problemy ze snem przed lotem.

Stres związany z lataniem może być tak duży, że dana osoba może wręcz unikać podróżowania samolotem i wybierać samochód – pomimo świadomości, że statystycznie jest to bardziej niebezpieczne dla jej zdrowia i życia.