Choroba afektywna dwubiegunowa, znana również jako zaburzenie maniakalno-depresyjne, jest specyficznym typem zakłóceń psychicznych. Głównymi objawami są przemiennie występujące epizody euforii i depresji. Osoby cierpiące na tą chorobę doświadczają gwałtownych zmian nastroju, przechodząc od stanów wygórowanego podniecenia do głębokich paraliżujących uczuć przygnębienia. Profil tej choroby obejmuje również etapy nadmiernej ekscytacji przeplatające się z etapami przytłaczającej apatii i utraty energii.
Jako zaburzenie afektywne dwubiegunowe, choroba ta cechuje się naprzemiennymi epizodami manii i depresji. Epizody manii charakteryzują się wyraźnie podwyższonym poziomem aktywności, impulsywnym podejściem do życia i niezdrową euforią. Z kolei okresy depresji obarczone są przygnębieniem, obniżeniem funkcjonowania psychicznego i brakiem energii do podejmowania jakichkolwiek działań. Według szacunków, choroba afektywna dwubiegunowa dotyka ponad 8% całej populacji.
W kontekście objawów choroby afektywnej dwubiegunowej, istotne jest zrozumienie, że skrajne stany nastroju, takie jak mania i depresja, są naprzemiennie doświadczane przez osoby cierpiące na tę chorobę. Mania to okres charakteryzujący się nadmiernym podekscytowaniem i nadmiarem energii, podczas gdy depresja jest stanem braku pragnienia, radości i energii. W celu pełniejszego zrozumienia tej choroby, warto przyjrzeć się jej poszczególnym elementom i kontrastującym fazom.