Kiedy bakterie nam szkodzą – SIBO, czyli przerost flory bakteryjnej jelita cienkiego

Posiadanie prawidłowej flory jelitowej jest niezwykle istotne dla naszego zdrowia. Niestety, zgodnie z badaniami międzynarodowymi, aż jedna trzecia osób zgłaszających problemy gastryczne może cierpieć na SIBO – przerost flory bakteryjnej jelita cienkiego. Bakterie, które zazwyczaj są korzystne dla naszego organizmu, w tej sytuacji rosną bez kontroli i powodują wiele dolegliwości. Niniejszy artykuł ma na celu wyjaśnienie, jak zapobiegać i zwalczać SIBO u dorosłych oraz dzieci.

Mimo że SIBO jest powszechnym schorzeniem, wielu lekarzy nadal go ignoruje. Specjaliści podkreślają, że prawidłowe diagnozowanie tego problemu jest rzadkością. Tymczasem skuteczne leczenie SIBO może znacznie poprawić jakość życia pacjentów, pomagając im pozbyć się wielu nieprzyjemnych symptomów.

Diagnoza SIBO – jaki objawy powinny zwrócić naszą uwagę?

Stawianie diagnozy SIBO bez odpowiednich badań może być trudne. Objawy są często podobne do zespołu drażliwego jelita (IBS) i oba schorzenia często występują równocześnie. Do wykonania testów mogą skłaniać takie niejednoznaczne objawy, jak nawracające bóle brzucha, uczucie pełności po jedzeniu, mdłości, wzdęcia czy nagłe chudnięcie. Często towarzyszy im także ogólne osłabienie, brak energii i apetytu.

Jak wygląda proces diagnozowania SIBO?

W kwestii diagnostyki, lekarze mają obecnie do dyspozycji testy oddechowe służące pomiarowi poziomu wodoru i metanu w wydychanym powietrzu. Jeżeli te wartości są przekroczone, można podejrzewać nadmierną ilość bakterii w przewodzie pokarmowym. Testy te są dostępne praktycznie we wszystkich laboratoriach, a niektóre firmy oferują również testy wysyłkowe. Przed przeprowadzeniem badania pacjent powinien być na czczo i spożywa roztwór laktulozy – cukru strawialnego wyłącznie przez bakterie jelita cienkiego.

W przypadku silnych podejrzeń SIBO, lekarz może zdecydować się na bardziej inwazyjne procedury, takie jak wprowadzenie sondy przez usta do dwunastnicy i pobranie próbek do badania. Wszystkie testy powinny być interpretowane przez specjalistę i mogą być uzupełniane o badania krwi wykrywające niedobory i stany zapalne, posiew kału czy tomografię komputerową i rezonans magnetyczny, które mogą wykazać ewentualne problemy anatomiczne.